Dat afscheid nemen zo zwaar kon zijn..

Jambo ! Zoals ze dat hier zeggen! Betekent hallo. Het is best informeel en iets wat toeristen vaak gebruiken. Wij worden hier dan ook constant begroet met "jambo" omdat wij er natuurlijk uitzien als typische toeristen haha ;) 

Daar zit ik dan.... in Tanzania. Gesetteld in het vrijwilligershuis in Tengeru. Een dorpje dicht bij  de grote stad Arusha. Gisteren aangekomen op het vliegveld Kilimanjaro International waar ik nadat ik mijn visa geregeld had opgewacht werd door Roos en Allan. Allan is de eigenaar van het vrijwilligershuis en contactpersoon van het opvanghuis waar ik stage ga lopen. Na een ritje van ongeveer drie kwartier kwamen we dan aan in het dorpje Tengeru. Onderweg kwamen we al het "Afrika" tegen zoals je dat in boekjes leest en in films ziet. Mensen die langs de grote weg lopen, dieren die zomaar ineens oversteken, grote droge vlaktes, Massai people. Geweldig om te zien en tegelijkertijd ook confronterend. Want ik ben hier nu toch echt...

Dat afscheid nemen zo zwaar kon zijn had ik van tevoren nooit gedacht... Van te voren was ik eigenlijk helemaal niet zenuwachtig. Van sommigen hoorde ik dat ze al weken moeite hadden met slapen en dat er constant over nadachten. Ik had dit totaal niet. Tot zondagochtend familie langs kwam om afscheid te nemen. Gezellig om een bakje koffie en daarna gedag zeggen. Toen kon ik het nog drooghouden. Maar toen ik eenmaal op het vliegveld afscheid moest nemen van Jelle en m'n vader en moeder hield ik het niet meer. Ik ging dan toch echt 3 maanden weg en wist niet wat me te wachten stond. Met de tranen nog rollend over mijn wangen en rode ogen ging ik dan op weg naar de gate. Gelukkig viel de vliegreis alles mee en was ik voordat ik het wist aangekomen in Tanzania. 

Wat ik heel fijn vond is dat Roos en Vivian al in Tanzania zaten. Ik heb met hen al veel contact gehad toen ik nog in Nederland was. Zij namen mij mee op sleeptouw waardoor ik het niet allemaal zelf moest uitzoeken. Want hoe vriendelijk de Tanzanianen ook zijn, sommigen spreken heel gebrekkig Engels wat het moeilijk maakt om te communiceren. 

's Middags ben ik met Roos op pad geweest naar het dorp om te regelen dat ik een Afrikaans simkaartje kreeg zodat ik kon bellen en internetten, want ik wilde toch wel graag het thuisfront op de hoogte brengen dat ik veilig was aangekomen. Nadat ik mijn spullen grotendeels had uitgepakt en nog even had gebeld met thuis ben ik op tijd mijn bed in gegaan want ik was toch echt wel moe van de reis. 

Vandaag nog een ochtendje relaxen en vanmiddag eens een kijkje nemen in het opvanghuis. Ik ben benieuwd! :) 

Foto's volgen in de volgende blog!!