Week 4 alweer

We gaan de 4e week al weer in hier... De tijd gaat dan toch wel snel! Gewoon al weer 3 weken in Tanzania :) 

Na de vorige blog heb ik al weer zoveel dingen meegemaakt dat ik niet goed weet waar ik moet beginnen haha. 
Laat ik beginnen bij de opvang. Na 3 weken naar de opvang geweest te zijn kan ik toch wel zeggen dat ik de kinderen nu allemaal ken en ook steeds meer gehecht aan ze raak. Want wat zijn ze elke keer weer blij en vrolijk en dat maakt mij ook vrolijk. 

Afgelopen maandag ben ik mee geweest naar het ziekenhuis met een kindje die voor een afspraak voor HIV moest. Dit kindje is HIV+ en ieder kind bij de opvang die HIV+ moet maandelijks naar het ziekenhuis voor controle. Er gaat altijd een vaste verzorger mee naar de afspraak omdat zij het kind het beste kennen en de vragen van de dokter goed kunnen beantwoorden. Toen ik in het ziekenhuis aankwam was het niet zo dat je je eerst ergens moest melden. En het was al helemaal niet zoals een ziekenhuis dat we in Nederland gewend zijn. Het ziekenhuis was een groot terrein met allemaal verschillende gebouwen die los van elkaar stonden. In elk gebouw was een aparte afdeling. Zo was er de de kinderafdeling, de vrouwenafdeling, de mannenafdeling en de kraamafdeling. Er was een kleine operatieruimte waar ze kleine wonden verzorgen en een grote operatieruimte waar veel keizersnedes worden uitgevoerd. Bijzonder om te zien hoe dat hier allemaal gaat... Ik ging mee met de nanny en het kindje. De nanny dacht dat ze ergens moest zijn maar dit bleek niet waar. Na een half uur over het hele ziekenhuis terrein gelopen te hebben had ze dan eindelijk het juiste gebouwtje gevonden. Toen we daar aankwamen zat de hele wachtruimte vol met mensen. Ik denk dat er wel 30 zaten.... Ik dacht van ohjee dan zitten we hier nog wel even. Maar niets was minder waar. Binnen 5 minuten werden wij al geholpen. Ik vroeg aan de nanny of de andere vrouwen niet eerder aan de beurt waren maar ze zei dat ik als "Muzungu" (wat hier blank betekent) voorrang kreeg. Dit voelde heel raar.... Ik voelde me gelijk alsof ik boven al deze mensen stond terwijl ik dit absoluut niet wil. Ik wil juist van de mensen hier leren en tegen hen opkijken en niet andersom... Maargoed het was wel fijn dat we snel geholpen werden.... Ik denk dat dat ook één van de redenen is dat ze vanuit de opvang altijd een blank persoon meenemen naar het ziekenhuis bezoek omdat ze weten dat we dan snel geholpen worden. Het was wel heel interessant om eens te zien hoe ze hier in het ziekenhuis te werk gaan, toch heel anders dan dat in Nederland zou gaan. 

Tijdens de controles praatte de arts veel met de nanny in het Swahili waardoor ik er helemaal niks van kon verstaan. Ze schreef wat dingen op en voor mijn gevoel schreef ze op 4 verschillende papiertjes elke keer hetzelfde. Ik vroeg later aan de nanny wat ze nu precies deed maar die wist het ook niet. Maar ik denk dat ze het gewoon niet in het Engels uit kon leggen want ze zei alleen maar "I don't know". Later werd er ook nog bloed afgenomen van het kindje en kregen we medicijnen mee naar huis. Medicijnen voor HIV+ zijn hier trouwens wel gratis! De overheid betaald dit allemaal. Erg goed vind ik dat!!

Ook ben ik vorige week voor het eerst mee geweest om de wekelijkse boodschappen voor de opvang. Ze vroegen of ik mee wilde en ik dacht jaa leuk om een keer te zien. Niet wetende dat boodschappen halen hier echt de hele dag duurt..... hahaha. We vertrokken 's ochtends om half 11 en waren om kwart voor 5 's middags weer terug bij de opvang. Er moest natuurlijk heel veel gehaald worden, want eten en drinken voor 29 kinderen is niet niks. We gingen naar de grote markt in Arusha, waar we ongeveer 3 uur lang over de markt hebben gelopen om bij elk verschillend kraampje groente en fruit te kopen. Ik was samen met de kok en helaas spreekt zij maar een paar woordjes Engels dus ik moest haar gewoon volgen en niet vragen waar we heen gingen want dan begreep ik er toch niks van. Ik liep als enige blanke daar over de markt en dat vond iedereen toch wel heeeel erg interessant. Iedereen roept naar je en trekt aan je om te komen kijken in zijn of haar kraam. Voor 1,5 uur was dit leuk maar daarna had ik het toch echt wel gehad. Gelukkig waren we klaar met de boodschappen maar toen moesten we nog langs de garage om iets in de auto te laten maken vandaar dat het zo lang duurde ;), Uiteindelijk hebben we al deze tassen vol met groente en fruit gehaald en was iemand anders de stad ingereden om andere dingen te halen waardoor onze auto tot aan het dak toe vol zat.

Omdat ik nu twee dagen weinig op de opvang zelf geweest was merkte ik toch al wel dat ik de kindjes een soort miste. Dus de rest van de dagen ben ik veel bij hen geweest en heb ik met de supervisor een gesprek gehad over mijn schoolopdrachten... want ja dat moet ook nog gebeuren... 

Zaterdags zijn we op horssafari geweest om zebra's te spotten. Ik die nog nooit in m'n leven echt paard had gereden ging dit doen. Gelukkig waren met een groep meiden waar meerdere ook nog beginners waren. In het begin was het wel eng, wat als dat paard ineens van andere beesten schrikt en op hol slaat... Gelukkig ging alles goed en hebben we veel mooie dieren gezien maar het hoogte punt was toch wel de zebra's en hoe dichtbij we daar konden komen !!! Samen met een gids reden we door het "Dolly Estate park". Hij kon ons veel vertellen over de dieren en ook over de planten en bomen. Aan sommige bomen zaten een soort naalden van 5 cm lang. Als je die in je huid kreeg was dat niet echt heel fijn.. Af en toe moesten we dus gebukt op het paard onder de bomen door hahaha

Ik heb vast nog veel meer meegemaakt maar dan zou deze blog veeeelste te lang zijn ;)

Bedankt voor het lezen en tot de volgende keer weer!