Cradle of Love, hotsprings en meer :)

Heyhey,

Inmiddels al weer 1,5 week in Tanzania en ik moet zeggen het gaat steeds beter! Ik ben aan het genieten met de kindjes bij de opvang en zeker ook van alle leuke dingen die we erom heen doen. 

Vorige week ben ik voor het eerst naar de opvang geweest en wat ben ik toch al gek op deze kindjes. De opvang is opgesplitst in twee delen. 1 deel is voor de allerkleinsten. Hier komen baby'tjes van 0 tot 2 jaar. De jongste baby is 2 maanden en wat is deze nog kwetsbaar. Zo breekbaar lijkt het... En dan te bedenken dat dit baby'tje van 2 maanden oud al zo veel heeft meegemaakt. Zijn moeder is gestorven tijdens de bevalling en het kindje heeft zelf ook nog aids overgedragen gekregen van de moeder. Toen ik hoorde dat het kindje aids had was ik eerst wat terughoudend. Ik was er toch een soort van bang voor dat het overgedragen werd. Maar na uitleg van de nanny's vertelden ze mij dat het echt alleen via bloed kon en niet via speeksel of hoesten etc. Dat stelde mij wel enigszins gerust. Maar toch blijft het oppassen....

Het tweede deel van de opvang is voor de oudere kinderen. Van 2 tot 4 jaar. Deze kinderen kunnen al zelfstandig eten en met hen kan je makkelijk ook lekker buiten spelen. Wat ik al heel goed merk is dat deze kinderen erg gefocust zijn op de vrijwilligers die komen helpen. De eerste keer dat ik binnen kwam werd ik van alle kanten bestormd. Het maakte niet uit of ze me kenden of niet, ik was blank en ze wisten dat ze dan aandacht kregen. Zoals ook op de foto's te zien willen alle kindjes heel graag op de foto en komen ze soms zelfs met zijn drieën tegelijk op je schoot zitten. 

Waar ik wel van schrok is eigenlijk hoe arm de opvang is en hoe afhankelijk zij zijn van donaties van vrijwilligers. Zo worden de kinderen schoongemaakt met hun eigen kleding. Babydoekjes etc. zijn hier veel te duur waardoor het niet aangeschaft wordt. Ook gebruiken ze geen luiers maar een soort kleine handdoekjes die ze dan telkens kunnen hergebruiken.... Voor mij heel gek om te zien maar zij zijn het hier gewoon gewend om dat zo te doen. Ik heb nu in ieder geval wel ideeën waar ik een deel van mijn opgehaalde donaties aan uit wil besteden. 

Wat ik na bijna twee weken al wel zie is dat sommige kinderen je wel al gaan herkennen en komen ze sneller naar jeZoals op de foto's zie je vaak dezelfde baby. Zo een schatje is het!! 

Deze week zijn we 's middags wezen relaxen bij het Mount Meru Hotel. Een luxe hotel waar we lekker kunnen zitten bij het zwembad. Heerlijk rustig om even bij te komen van de drukke stad. Hier zullen we nog wel eens vaker heen gaan want wat was dat heerlijk :) 

Vrijdagavond was er bij een hostel een filmavond. De film Bohemian Rhapsody werd gedraaid! Geweldig!! Ook al had ik hem al een keer gezien het blijft indrukwekkend. De film werd buiten met een beamer op een scherm geprojecteerd waardoor het leek op een open air cinema. 

Afgelopen zondag zijn we naar de hotsprings en de watervallen geweest. Na een hobbelig autoritje van twee uur kwamen we dan eindelijk aan bij de hotsprings. Een klein meertje met warm water waarin we heerlijk twee uurtjes hebben gezwommen, geslingerd en geklauterd zoals je op de foto's en filmpjes wel kan zien ;) We werden erheen gereden door een gids die ons veel kon vertellen over de hotsprings. Na de twee uur zwemmen was het de bedoeling dat we gingen hiken naar de watervallen. Maar het was midden op de dag en aangezien de zon op zijn sterkst was en we door een soort woestijnachtig landschap moesten lopen waar bijna geen enkele boom of plant te vinden was gingen we gelukkig lekker met de auto en hebben we nog maar een klein stukje moeten lopen. Wat was dit gaaf om te zien ! Na even klimmen en klauteren stonden we dan aan de voet van de waterval. De waterval was dan wel niet zo heel groot het was toch heel gaaf om te zien. 

En dan het openbaar vervoer hier... Helaas is de opvang te ver om te lopen waardoor ik met het openbaar vervoer erheen moet. Hier worden busjes gebruikt die 'Dalla Dalla' heten. Er is ongeveer plek voor 10 mensen om te zitten maar deze busjes worden lekker volgepropt. Afgelopen week ging een huisgenootje tellen hoeveel mensen erin zaten. Dat waren er 21!! Een lang ritje is dus niet echt een pretje als je steeds bij andere mensen op schoot zit haha ;) Als je in het busje zit kan je niet goed zien waar je precies rijd. Alles lijkt nog op elkaar dus is het maar hopen dat de driver stopt op de plek waar je wilt. Ook rijden er hier 'Piki Piki's'. Dit zijn een soort motors die ook als taxi gebruikt worden. In het begin durfde ik hier echt niet op. Hartstikke eng om achterop bij iemand die je niet kent en dan over van die weggetjes waar alleen maar stenen en putten liggen. Nee dankje. Maar omdat de Dalla Dalla voor lange ritjes geen pretje is, heb ik de Piki Piki toch maar uitgeprobeerd. In het begin echt dooooodeng maar eenmaal op de grote weg ging het allemaal prima. 

Dus zoals jullie lezen vermaken wij ons hier prima :) 

Bedankt voor het lezen en tot de volgende blog!